Kaplica została ufundowana w 1624 r. przez Katarzynę Ossolińską. Pierwotnie miała to być kaplica różańcowa. Ponieważ obok w nawie głównej znajdował się już obraz Matki Boskiej Różańcowej, w II poł. XVIII w. umieszczono tutaj obraz św. Jacka i kaplica zmieniła wezwanie ( p.w. św. Jacka ). W 1951 r. obraz św. Jacka przeniesiono do ołtarza przy filarze ( po prawej stronie nawy głównej ), a w kaplicy został umieszczony obraz Matki Boskiej Opieki, który przedtem był w ołtarzu w kaplicy Szaniawskich. Kaplica ponownie zmieniła wezwanie. Wg ostatnich opinii – prawdopodobnie obraz pochodzi z warsztatu T. Dolabelli.
Kaplica ta ma przedsionek. Jest to pozostałość po gotyckiej kaplicy Krzyża św. Późniejsza część kaplicy została zbudowana na rzucie kwadratu. Zdobią ją narożne pilastry ( z końskimi łbami w kapitelach ), proste łuki wsparte na węgarach, belkowania z ornamentami liści. Architektonicznie – prostopadłościan kaplicy przechodzi tamburem w kopułę. Na tamburze zostały umieszczone stiukowe uskrzydlone anioły i tarczowe wieńce z lancetowatych liści z przewiązką. Okienka oprawiono w stiukowe ramki o charakterze okuciowym. Owalna kopuła kaplicy została przyozdobiona siatką stiukowych żeber w typie renesansu lubelskiego. Dość bogato prezentuje się latarnia na kopule. Okienka latarni przedzielają pilasterki podparte wolutowymi wspornikami. Ponad okienkami biegnie ozdobne belkowanie, a kopułę latarni zdobią stiukowe rozetki. Nie znamy wykonawcy sztukaterii.